Mijn meest prachtige kwetsbare plekje
Ik was vroeger een heel onzeker meisje, ik durfde mezelf zelden te laten zien. Vaak zocht ik de veiligheid op door achteraan of in een hoekje te gaan staan.En misschien wel het liefst onder mijn moeders rok.
Pfff…doodeng vond ik het om iemand aan te kijken. En niet alleen eng om anderen aan te kijken, nee ook mezelf. Ik keek eigenlijk nooit echt in de spiegel. Mijn eigen gezicht, mijn eigen lichaam en ja ook mijn eigen kutje. Geen idee, wie was ik, wie was zij?
Mijn kutje was er eigenlijk niet. Ja, ze was er om te plassen en ja, ik heb haar in mijn kindertijd ook aan jongetjes laten zien. Ik keek dan naar de piemel van mijn vriendje en hij keek naar mijn intieme plekje.
Maar een spiegeltje pakken en eens even goed mijn eigen kutje bekijken.
Nee, dat verlangen had ik niet.
Maar als jij nooit keek naar jouw eigen kutje, raakte jij haar dan ook nooit aan om te ontdekken hoe zij zou voelen?
Nee, ook dat verlangen had ik niet.
En dan….
Nooit gekeken, nooit gevoeld, kijk ik op een dag in de spiegel en schrik ik mij rot.Fuck, wat is dit????!!!!
Wat hangt daar? Wat is er met mijn kutje gebeurd? Zijn dat mijn lippen? Fuck, zo groot dat is echt niet normaal…..
En ook al had ik nooit echt naar mijn kutje gekeken, ik wist dat ik niet zo geboren was. En tijdens de biologieles had ik toch echt hele andere plaatjes van kutjes gezien.
Mooi en strak, grote schaamlippen (buitenste schaamlippen) en kleine schaamlippen (binnenste schaamlippen).
Ik werd ineens geconfronteerd met iets waar ik niet mee geconfronteerd wilde worden. Dus snel drukte ik mijn gedachten weg.
Ik mocht mijn kutje niet lelijk vinden. Maar ik vond haar wel lelijk. Ik wilde er niet meer aan denken en dus deed ik of zij niet bestond.
In mijn huwelijk heb ik er tijdens het vrijen ook veel last van gehad, dat ik mijn eigen kutje niet accepteerde zoals ze was.
Zodra mijn ex-man mij ging beffen blokkeerde ik. Maar omdat ik niet durfde te zeggen wat ik voelde, liet ik hem zijn gang gaan en deed ik alsof ik het lekker vond.
Het hoorde er immers bij, was mijn overtuiging. Ik moest me niet zo aanstellen en zolang ik het maar blijf toelaten, ontstaat er vast een moment dat ik ervan ga genieten.
Maar dat moment kwam niet, ik was continu in gedachten…
Wat zal hij wel niet denken van mijn kutje?
Als ik er nu aan terugdenk, dan raakt het mij intens. Dat ik het zover heb laten komen, dat het zo lang heeft geduurd, voordat ik aan mijn ex heb durven vertellen, hoe erg ik mij schaamde voor mijn kutje.
Ik was denk ik een jaar of 35, toen ik er eindelijk voor uit durfde te komen. En ik haatte mijn kutje zo, dat ik het liefst naar de chirurg zou gaan, om een mooi strak kutje te krijgen.
Maar gelukkig, won mijn overtuiging dat je niet snijdt in een gezond lichaam, het van mijn zelfafwijzing en ben ik nu zo blij dat ik die stap nooit genomen heb.
Want ik was 39 en kwam op het pad van bewustwording terecht.
Ik ontdekte dat ik mezelf totaal niet kende en verlangde ernaar om mezelf te gaan ontdekken.
Mijn verlangen voelde zo sterk, ik straalde naar buiten uit waar ik naar verlangde en als vanzelf kwamen er steeds meer mensen op mijn pad bij wie ik mocht zijn wie ik was, ik hoefde niet te veranderen.
Ik was al de beste versie van mezelf.
Mijn ego, mijn hart, mijn lijf, mijn ziel….
Alles in mij was al goed!
En ja, ook mijn kutje hoorde bij mij. Ik wilde haar leren accepteren zoals ze was. Ik wilde haar leren lief te hebben.
De spiegel, waar ik altijd zo bang voor was, gaf ik een mooi plekje op mijn slaapkamer.
Ik zette fijne muziek op, begon te bewegen op het ritme van de muziek, ik kleedde mezelf uit, langzaam en teder gleden mijn handen over mijn lijf. Overal mocht ik mezelf aanraken.
En daar stond ik dan, helemaal naakt en keek naar mezelf….tranen in mijn ogen.
Ik voelde de pijn uit het verleden.
Maar ook voelde ik mij trots. Trots op mijn eigen lichaam, trots dat ik mij zo aan mezelf durfde bloot te geven.
Tranen rolden over mijn wangen. En zo bleef ik een tijdje staan.
Langzaam voelde ik een aangename rust over mij heen komen. Ik ging op bed liggen. Boven de lakens, helemaal naakt.
Ik pakte een spiegeltje.
Met spanning in mijn handen, plaatste ik het spiegeltje vlak voor mijn kutje. Mijn ogen waren nog gesloten.
Oh wat vond ik het eng om te kijken.
Ik deed mijn ogen open en keek.
Pfff….Dit is zij dus, dit is mijn kutje. Vind ik haar mooi? Neeeee, ze is niet mooi. En weer een zucht… Maar ik wil haar zo graag mooi vinden, ze is van mij, ik wil haar niet veranderen…..
Stapje voor stapje kon ik haar steeds meer toelaten.
De liefde voor mezelf groeide, de liefde voor mijn meest prachtige kwetsbare plekje van mijn lichaam groeide.
Mijn kutje